poradniki rządowe

 W Polsce generalnie obowiązuje zasada krwi, tzn. dziecko, którego matka i / lub ojciec są Polakami, nabywa obywatelstwo polskie w momencie urodzenia. Najprostsza sytuacja to taka, gdy rodzice mają ważne polskie paszporty lub dowody. Wtedy występują o paszport dla swojego dziecka. Co ważne – obydwoje rodzice muszą wyrazić zgodę na wydanie paszportu dziecku, a dziecko musi mieć polski akt urodzenia. Sytuacja się komplikuje, gdy rodzice nie mają ważnych paszportów lub gdy osoba, która chciałabym uzyskać ten dokument, nigdy nie posiadała polskiego paszportu lub dowodu osobistego. Wtedy najczęściej dokonuje się tzw. poświadczenia obywatelstwa. Odpowiedni wniosek jest wysyłany do właściwego wojewody (właściwy wojewoda to ten, gdzie ostatni raz ktoś mieszkała w Polsce lub wojewoda mazowiecki – dla osób urodzonych poza granicami Polski). Wniosek oraz cała procedura jest dokładnie opisana na stronie Ambasady RP w Ottawie.

Obywatelstwo polskie może również nadać Prezydent RP – w tym przypadku to Prezydent podejmuje decyzje, czy wnioskodawca zostanie polskim obywatelem czy nie. W niektórych przypadkach możliwe jest wystąpienie do Ministra Spraw Wewnętrznych o przywrócenie obywatelstwa (dotyczy to osób, które posiadały obywatelstwo polskie w przeszłości ale je utraciły przed 1 stycznia 1999 roku). Należy tu podkreślić, że nie przywraca się obywatelstwa polskiego cudzoziemcowi, który: w okresie 01.09.1939-08.05.1945 dobrowolnie wstąpił do służby w wojskach Państw Osi lub ich sojuszników lub przyjął urząd publiczny w służbie tych państw; lub działał na szkodę Polski, a zwłaszcza jej niepodległości i suwerenności lub uczestniczył w łamaniu praw człowieka. Ostatnią możliwością uzyskania polskiego obywatelstwa jest uznanie za obywatela polskiego – w tym przypadku wniosek składa do wojewody cudzoziemiec legalnie przebywający w Polsce. Dodatkowym wymogiem w tej procedurze jest przedstawienie wojewodzie potwierdzenia znajomości języka polskiego.